Je hebt beslist om naar Cuba te reizen via Corendon of EXPEDIA bijvoorbeeld? Er wordt veel gepraat over dit mooie eiland met zijn verbazingwekkende landschappen, typische straten en kleurrijke bevolking die zingt en danst! Wat echter nog méér verbazing wekt is, als je goed toekijkt, dat het lijkt alsof het eiland in tijd en evolutie is blijven stilstaan. Je keert precies terug naar de jaren zestig terwijl je al volop in de eenentwintigste eeuw leeft. Veel toeristen zien hierin eerder een traditionele folklore dan een historisch feit. Waarom lijkt alles zo ‘sixties’? De reden is heel eenvoudig: in 1962 beslisten de Verenigde Staten om Cuba een embargo op te leggen. Een embargo betekent een economische en commerciële isolatie. Hierdoor kon het land niet langer vrij handelen en kon de Cubaanse maatschappij zich niet langer materieel ontwikkelen. Na 53 jaren Amerikaans embargo van Cuba, vroeg Raul Castro in januari 2015 de opheffing van het embargo. Dat is nu nog altijd in discussie.

De mooie auto’s van Cuba

Wat in Cuba het meest opvalt zijn de auto’s die recht uit de jaren ’50 en ’60 komen. Het is één van de meest originele en pittoreske indrukken van het eiland, want inderdaad: import van auto’s was tot 2013 verboden, en dus moesten de modellen die er waren zorgvuldig bewaard worden. Dit betekent dat de Cubaanse garagisten onafgebroken auto’s uit de jaren vijftig en zestig herstelden. Hierdoor werden de straten van Cuba een waar openluchtmuseum.

De gekste uitvindingen

Je voelt en ziet in Cuba een uitzonderlijke vindingrijkheid. Er wordt niet alleen volop gebricoleerd, maar de huizen zelf worden op die manier een onderdeel van de plaatselijke folklore. Met een beetje materiaal (te verkrijgen bij COLLISHOP als je in België hetzelfde zou willen doen) en massa’s verbeelding, werd de ene ontdekking na de andere gedaan, vooral tijdens de jaren ‘90. Geen boot? Geen probleem. Een oude carrosserie van een auto en wat vlotters en je hebt een droomjacht.

Technologie bestaat er niet

De plaatselijke installaties zijn erg beperkt en sommige zijn nog relicten van lang vóór de jaren zestig. Er bestaan nog twee elektrische treinen die de ‘pré-zondvloed’ treinen worden genoemd, daterend uit 1918. Nu, bijna honderd jaar later, worden ze nog steeds genomen, zowel door toeristen als werklui. Je bent hier ver weg van de snelheid van de THALYS… Ook de uitrusting voor communicatie is eerder pittoresk te noemen: weinig telecommunicatie die bovendien erg duur is, en slechts 5% van de Cubanen heeft hier toegang toe.

Che is nog altijd springlevend

De revolutie is er nog altijd volop aanwezig. De portretten van Fidel Castro, ‘Che‘, tijdens de revolutie tooien nog altijd de straten met de evocatieve slogans. Dit creëert een nog eigenaardiger, maar fascinerende sfeer in de straten, en draagt bij aan het gevoel dat sinds de revolutie niets is gewijzigd en dat het eiland nog altijd bevroren is in de tijd. Maar wie weet duiken er binnenkort veranderingen op …